ماه من، غصه چرا؟!
ماه من، غصه چرا؟!
آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم و آبی و پر از مهر، به ما می خندد!
یا زمینی را که، دلش از سردی شب های خزان
نه شکست و نه گرفت!
بلکه از عاطفه لبریز شد و
نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید
زیر پاهامان ریخت،
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست!
ماه من، غصه چرا؟!
تو مرا داری و من
هر شب و روز،
آرزویم، همه خوشبختی توست!
ماه من! دل یه دادن و از یاس سخن ها گفتن
کار آن هایی نیست، که خدا را دارند ...
ما من! غم و اندوه، اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه ای ات، از لب پنجره عشق، زمین خورد و
شکست،
با نگاهت به خدا، چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود؛ که خدا هست، خدا هست!
او همانی است که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می داد ...
او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد، همه زندگی ام، غرق شادی باشد ...
ماه من!
غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،
بودن اندوه است ...!
این همه غصه و غم، این همه شادی شور
چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین ...
ولی از یاد مبر؛
پشت هر کوه بلند، سبزه زاری است پر از یاد خدا!
و در آن باز کسی می خواند؛
که خدا هست، خدا هست
و چرا غصه؟! چرا؟!
تمام
یه جایی
یه روزی یه کسی صبر داشته باش
یه جوری صبر داشته باش
یه چیزی
"ای کاش همه آدما خوب بودنند و یا همه بد بودیم ... هر چی بود همه باهم بودیم ..."
من گذشته ی آن چنان خوبی نداشتم....دوست هم نداشتم که اگر با کسی دوست می شم بخاطر اینکه کسی رو ندارم...ولی من وقتی پا گذاشتم تودوران راهنمایی دورویی و خودخواهی و سر کار گذاشتن دیگران رو دیدم...باورم نمی شد یه همچین آدمای روی زمین هستند...من نمی گم خیلی خوبم ولی تا جایی که بتونم در حق هیچکس بدی نمی کنم. واین اخلاق های که براتون گفتم رو اصلا ندارم...
یه چیز و با جرائت می گم گذشتم خیلی خیلی، فراتر از اونی که فکر شو بکنی.. از یه چیزی که خیلی بدم می یاد قهر واقعا می گم آخه چه کسی می تونه با عزیز ترین کسش قهر کنه...هان آخه چرا؟؟؟!! چرا قهر؟!
چرا نمی تونن آدما با خوب بودن با دیگران اون قهر و تبدیل به مهر و محبت کنن. شاید شما های که دارین این وطلب رو می خونین خیلی آدمای که این خصلت های بد رو دارن نزدیک تون زندگی میکنن...خیلی سخته خیلی سخته...
ولی یه چیزی میگم واقعا باور دارم و با چشم های خودم دیدم
"آدمای خوب و با معرفت می توانند با همه دوست و رفیق باشن ولی آدمای بی معرفت و دورو نمی توانند با آدمای با معرفت و با مرام دوست باشند چون جلوی این آدما شرمنده می شن...آدمای خوب با سخن های خوب تو دهان اونا می زنن."" این جمله رو باور دارم."
حالا یه سوال لف کنید اگر مطلب من رو خواندید و نظر می خواستین بدین به این سوال من جواب بدین...ممنونم از همه شما دوستان عزیز و گرا می
حالا سوال من راست بگیدا؟!؟!؟!!؟!؟!
آیا شما ها واقعا یه دوست حقیقی دارین واقعا خوب خوب باشه؟؟؟؟آدما از هر کی بدی می بینی ممکن از دوست حقیقی هم بد ببینه ولی نه آنچنان تا به حال یه همچین کسی رو داشتین؟؟؟؟
شاد باشین و خنده و شادیتان را به دوستان و خانواده هدیه کنید.
